Dit boek is er voor alle mensen die nooit het recht genoten hebben om het debat te bepalen. Alle mensen die onderdrukt, misbruikt, uitgespuugd en tegen elkaar opgezet werden. Alle mensen die niet de norm zijn in deze maatschappij. Geloof me, we zijn met velen. Ik zie jullie in lange rijen aanschuivend bij de werkloosheidsdienst, 's morgens op de trein met kleine ogen pendelend naar het muffe kantoor, 's avonds uitgeput op de metro de handen wit van het stof op de bouwwerf. Ik zie jullie aan het raam van treurige rusthuizen kauwend op maaltijden waar de overheid niet meer dan drie euro per dag wil aan besteden. (...) Wij hebben één iets gemeen. Wij zijn de verliezers in de maatschappij die een kleine, machtige groep naar zijn beeld en zijn gelijkenis heeft geschapen.' In Niemand zal hier slapen vannacht doopt Rachida Aziz haar pen in vitriool om in de beste literaire traditie de oude orde ervan langs te geven. Ze vertrekt van een reeks bepalende momenten in haar leven, maar gebruikt die om alle vastgeroeste waarheden aan diggelen te slaan.

‘Het verhaal dat ik lang verteld heb over de klimaatcrisis, en de nood aan een groene transitie, is aantrekkelijk, maar ook gevaarlijk. Dit boek gaat over het feit dat we moeten stoppen dat verhaal te vertellen.’ Woorden van Anuna De Wever. In Laten we eerlijk zijn neemt ’s lands bekendste klimaatactiviste je mee op haar politieke coming-of-age-reis. De reis begint met de klimaatmarsen, een globale beweging die miljoenen mensen op de been brengt, maar ook met de eerste doodsbedreigingen. Wat volgt is een jarenlang leerproces: ze verliest haar illusies in politieke leiders, de bedrijfswereld, de media en vooral het economische systeem waarin we leven. Met een kritische blik op haar vroege jaren als activist, en de rol die ze zelf heeft gespeeld, neemt ze de lezer mee in een diepere analyse van het systeem waarin we leven en hoe we – door eerlijker te durven zijn – iets revolutionairs kunnen bouwen.

Een ontnuchterende analyse over de oorlog die zich achter deze oorlog verbergt en het totaal onderschatte gevaar van een nucleaire winter. Maar ook over neo-mccarthyisme en een cultuur van vrede.

Zijn we slaapwandelend op weg naar de Derde Wereldoorlog? De auteurs van dit boek heten niet Madame Soleil. Maar dat hoeft ook niet. Want wie zijn ogen opent, merkt hoe sinds de invasie van Rusland in Oekraïne elk kritisch vermogen in de koelkast is gestopt. Zo van: ‘Wàt, u plaatst kanttekeningen bij de extra miljarden voor vernietigingswapens? Vriendje van Poetin!’ Met dit boek proberen Christophe Callewaert en Ludo De Brabander ons wakker te schudden. Een ontnuchterende analyse over de oorlog die zich achter deze oorlog verbergt en het totaal onderschatte gevaar van een nucleaire winter. Maar ook over neo-mccarthyisme, een cultuur van vrede en Jean Jaurès.